สมัยอยุธยา

สังคมไทยสมัยอยุธยา

สภาพสังคมเป็นสังคมศักดินา  เนื่องจากความต้องการกำลังคนหรือแรงงานเพราะแรงงานมีความสำคัญต่อความมั่นคงของอาณาจักร รัฐจึงต้องมีกำหนดกฎเกณฑ์ของสังคมเพื่อควบคุมแรงงานและกำลังคน  อันเป็นผลให้เกิดสังคมศักดินาซึ่งเข้มแข็งมากในสมัยอยุธยา

สังคมศักดินาหมายถึงระบบสังคมที่มีการแบ่งชนชั้น  ซึ่งกำหนดสิทธิหน้าที่และฐานะของแต่ละบุคคลในสังคม  จุดประสงค์ก็เพื่อควบคุมกำลังคนและแบ่งฐานะของบุคคลเป็นสำคัญ  ผู้ควบคุมกำลังคนสูงสุด  คือ  พระมหากษัตริย์  รองลงมาได้แก่  ขุนนาง (ข้าราชการ) และผู้ถูกควบคุมคือ สามัญชนหรือไพร่ ระบบศักดินาได้รับการจัดระเบียบในสมัยพระบรมไตรโลกนาถ  โดยมีการตราพระราชกำหนดกฎหมายเกี่ยวกับศักดินาขึ้นใน  พ.ศ.  1998  เรียกว่า  “ พระไอยการตำแหน่งนายพลและนายทหารหัวเมือง“  สังคมไทยในอดีตมีการจัดระเบียบของคนในสังคมออกเป็น  2  ชนชั้นใหญ่ ๆ  คือ  ชนชั้นปกครองและชนชั้นใต้ปกครอง  โดยมีศักดินาเป็นตัวกำหนดหน้าที่ในแต่ละชนชั้น

วัฒนธรรมอยุธยา

ศูนย์กลางอยู่ที่อยุธยา  ราชบุรี  และเพชรบุรี  ลักษณะศิลปะแบ่งได้ดังนี้

-   สถาปัตยกรรม

-    ประติมากรรม

-    จิตรกรรม

-    นาฏศิลป์

-     วรรณกรรม

-    ชนชั้นปกครอง

-     ชนชั้นใต้ปกครอง